I. -Το Βόδι είναι ελεύθερο
Τα κέρατα του στημένα προς τον ουρανό
μουγκρίζει με αγριότητα.
Τρέχει σα τρελός και χάνεται
μακριά από τους δρόμους,
μέσα στα βουνά και πιο μακριά ακόμα.
Στα όρια της κοιλάδας ένα σκοτεινό σύννεφο
κυριαρχεί στο πέρασμα του.
Κάτω από τις οπλές του
ποιος ξέρει πόσο φρέσκο χορτάρι θα χει
καταστρέψει !
2. - Μια αρχή για ζόρισμα
Το σκοινί του από στάχυα
πέρασε στα ρουθούνια του.
Προσπαθεί να ξεφύγει
βίαια τον μαστιγώνει ακόμα.
Με όλη τη δύναμη που είναι προικισμένο
το άγριο ζώο αδάμαστο μένει.
Αντιστέκεται
Αλλά ο άνθρωπος του αγρού δεν τον αφήνει,
τον συγκρατεί.
Και το μαστίγιο είναι εκεί
που πάντα απειλεί.
3.- Υπό το ζυγό
Σιγά, σιγά συνηθίζει.
Τώρα το Ζώο δέχεται
να οδηγηθεί από τη μύτη.
Διαπερνά το χείμαρρο,
ακολουθεί τα μονοπάτια στα βουνά
βήμα, βήμα πίσω από τον αφέντη του.
Του κρατά ελαφρά το σχοινί
αλλά πάντα τεντωμένο,
ακούραστα προσεκτικός
σε όλη τη διάρκεια της ημέρας.
4.- Τον καλοπιάνει
Ύστερα από πολλές μέρες η πρακτική αποδίδει τα φρούτα της.
Το ζώο υποτάχτηκε.
Αλλά ο φύλακας του ακόμα δεν τον εμπιστεύεται.
Δεμένος σε ένα δέντρο με το αχυρένιο σκοινί μένει στην θέση του.
5.- Εξημερωμένος
Κάτω από την πράσινη ιτιά,
κοντά στο χείμαρρο που κατεβαίνει από
το βουνό,
το Βόδι λύνεται ελεύθερος πια.
Το βράδυ,
όταν η ομίχλη κατεβαίνει στο λιβάδι
ο άνθρωπος γυρίζει σπίτι του.
Πίσω του το ζώο τον ακολουθεί ήρεμα.
6. - Χωρίς εμπόδιο
Μέσα στο κάμπο τον τόσο πράσινο
το ζώο είναι ξαπλωμένο
ήρεμο και αργόσχολο
και ο χρόνος περνάει.
Καμιά ανάγκη πια για μαστίγιο η δέσιμο,
κανένα μπέρδεμα.
Το αφεντικό κάθεται κάτω από ένα πεύκο.
γεμάτος χαρά και
τραγουδά με ειρήνη.
7. - Τον αφήνει ελεύθερο
Στη όχθη με τις ιτιές
κάτω από το σούρουπο
το ποτάμι τρέχει μέσα στην ησυχία.
Ο αέρας γεμάτος καταχνιά
το παχύ χορτάρι μεγαλώνει.
Όταν πεινάει, τρώει
εάν διψάσει πίνει.
Ο χρόνος περνάει αργά.
Αγνοώντας το τι συμβαίνει γύρο του
επί ώρες ο άνθρωπος
σ' ένα βράχο μισοκοιμάται.
8. - Η λησμονιά
Το άσπιλο ζώο
είναι τυλιγμένο από σύννεφα.
Ο άνθρωπος άνετος και χωρίς έγνοιες σαν τον σύντροφο του.
Φωτισμένα από το φως του φεγγαριού
τα σύννεφα προβάλουν την άσπρη τους σκιά.
Τα άσπρα σύννεφα ακολουθούν την πορεία τους.
Το λαμπερό φως προχωρά συνοδεύοντας την τροχιά της σελήνης.
9. - Μοναχικό φεγγάρι
Το ζώο δεν υπάρχει πουθενά.
Το αφεντικό δεν εξαρτάται πια από το χρόνο.
Μοναχικό σύννεφο πλέει ανάλαφρο γύρο από
τις κορυφές των βουνών.
Κτυπά τα χέρια του,
τραγουδά την χαρά του στο σεληνόφως.
Αλλά η ανάμνηση !
Ένα τελευταίο εμπόδιο του φράζει ακόμα το δρόμο της επιστροφής.
10. - Εξαφανισμένοι
Ο άνθρωπος και το ζώο εξαφανίστηκαν
χωρίς το παραμικρό ίχνος.
Το σεληνόφως φωτίζει τη κενότητα.
καμιά σκιά πια στα δέκα χιλιάδες πράγματα.
Όποιος θέλει να μάθει την έννοια για όλα αυτά,
Ας θαυμάσει τα αγριολούλουδα
ανασαίνοντας την γλυκύτητα τους.